Του χιόν' κανανκιρό..

 

Βογατσικό, 1927 περίπου. 

(Φωτογράφος: ο Φίλιππος Στ. Δραγούμης) 

 

                           Ίλιγαν οι παλιοί:

Αγ Αντριάς αντριών’…

Αη Βαρβάρα βαρβαρών’…

Αη Σάββας  σαβανών’…

Κι ου Αη Ν’κόλας παραχών’!

              Τώρα, τί να πεις κι τι να ρ'μάξεις;;; Δεν έχ' ιμάν ου κιρός. Χιόν΄καρτιράς... ου κακός κιρός μι τς βρουχές, ου "Βύρων" έρχιτι. 

             Κι τις σάς φταίγ'  αρέ ου έρμους ου Βύρουν; Ου Βύρουν τς μαμής τς Δήμητρας άγιους άνθρουπους κι ήσυχους ντιπ αρνί ήταν... Κι μας έπιρνι τ' χαραή μι του πρασ'νου του "κατσαριδάκ'" (του Φολγκσβαγκεν ντεεε...) ώς τ' Χρούπ'στα στου Γυμνάσιου, έναν-δυο απού τ' ιμάς να μή καρτιρούμι, στουν ψόφουν μέσα, του λιουφουρείου στου παζάρ...