Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

Σύναξη...





Όλοι χωράμε 
 οι ζωντανοί κι οι νεκροί
σ’ ένα ποίημα.

ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Τριαντατρία χαϊκού 





  

To blog αυτό κλείνει, οριστικά πια, τον κύκλο του. Θα συνεχίσει να υπάρχει στο διαδίκτυο, διαθέσιμο σε όσους θελήσουν να ανατρέξουν σ' αυτό στο μέλλον. Μακάρι να καταχωρηθεί σαν παρακαταθήκη αγάπης, νοσταλγικής αναβίωσης, υπεράσπισης της μνήμης και ατέρμονης προσπάθειας επι-κοινωνίας (ασφαλώς ...ματαίας!). 




    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:     
ΝΩΝΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ  &  +ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ


Η ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ... 
 [φωτο Ν.Τ]



 
Η Βάγια "Μεταξωτού"... 
[φωτο Α.Ζ.]





Η Λίνα Σλημιστινού!!!!  
  [φωτο Ν.Τ]






Η Ανίκα Καραλή -χήρα Ανδ. Βαϊνά 
[φωτο Ν.Τ]






Ο Νίκος Γούλας!  
[φωτο Α.Ζ.]






Ο Γιάννης Φουρκιώτης επί το έργον! 
[φωτο Ν.Τ]





Ο Γιώργος Κωσταραζινός... 
[αρχείο Ν.Τ]





Ο Παναγιώτης Σλημιστινός... 
[φωτο Ν.Τ]


Στέργιος Παπαστέργιος -Τέζιας. Οξυδέρκεια -μνήμη-προφορική αφήγηση.


 
Ο Γιάννης Μουμουλίδης με δρεπάνι... 
[φωτο Ν.Τ]




Ο Αποστόλης και Βασιλική Βιτανιώτη στο Σάντοβο. 
 [φωτο Ν.Τ]




Tριαντάφυλλος (Ντάφας) Τζαβέλας. Ο ψάλτης και ξυλουργός.
[φωτο N.T.]





Ο σεφ μπάρμπα Δήμος Οικονόμου... 
[φωτο Ν.Τ]




...και η μήτηρ αυτού  "Βδούκω" (=Ευδοξία ). 
 [φωτο Ν.Τ]



 
Δημητρούλας-Κατίνα-Βάτσιω-Πάτρα-Λέν'- Λούδα... 
[φωτο Ν.Τ]





"Μαρούσιου"-Λίνα- Ανίκα... 
[φωτο Α.Ζ.]




Θ. Γούλας-Στ. Παπαπαστέργιος-Τέζιας- Βράκας Ανδ.- Λάκης Ζαχαρίας- Τρ. Δαγκλές
 [φωτο Α.Ζ.]





Η "Μπατζίκου" (μάνα και θυγατέρα) και ο κυρ-Κώστας "Σαρακαούκας"... 
[φωτο Α.Ζ.]





Στέργ. Παπαστέργιος, Χρ. Οικονόμου ("Πούλιος") &  Νίκος Κοντσιώτης ο μελίρρυτος ψαλμωδός και ράφτης φωτογραφίζονται μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του Αθαν. Πανταζίδη. 
[φωτο Α.Ζ.]





Αμύντας; [Γ. Σιώτας] , Κώστας"Σοφός" [Κώστας Σιδέρης] -"Τσιάτσιος" [Αθ. Σιμώτας]
 [φωτο Α.Ζ.]



Κώστας ("Πατσώνας") και Τασούλα Βαράκα... 
[φωτο Ν.Τ]




Η Δισπινούλα Δεληγιάννη... 
[φωτο Α.Ζ.]






«Μ’ έρχεται να ξεχάσω τους περασμένους ανθρώπους. μα τότε τί θα με μείνη; Τότε θα πρέπει και τον εαυτό μου να ξεχάσω, γιατί ο εαυτός μου δεν είνε ό,τι είμαι σήμερα, είνε ότι ήμουν και θα είμαι».


Ίων Δραγούμης
25 Μαΐου 1903 [από  «Τα αδημοσίευτα ημερολόγια 1902-1908»]