Το καλοκαιρινό φύλλο της εφημερίδας "Το Βογατσικό"

 

 

Με πλούσια ύλη  το φύλλο με αρ. 146 της εφημερίδας του Συνδέσμου Βογατσιωτών Θεσσαλονίκης που βρίσκεται στο τυπογραφείο:

–Πού πήγαν;

–Έκλεισε και το τελευταίο που είχε απομείνει  (του μπακάλ’κου τ’ Παπαστέργ’)

–Διακοπές στο Βογατσικό το 1968, της Α.Μ.Ρ.

–Μικροβαλτινά συμβάντα και ενθυμήσεις •Ἡ μόλτσα… Ἄει μά, εἶνι μουλτσουφαγουμένου! •Ὄϊ ἡ ἀλούπου μὶ ξιφρόντσι…, του άρ.νι.μα

–Ανταποκρίσεις του «Δρομέα» •Σημειώματα του στρατού του Γ. Ιωσηφέλλη

–Ο «Μακεδονομάχος» Ίων Δραγούμης επισήμως και «Αιγαιομάχος»... (και γιόρτασε φέτος τα 112 χρόνια από την απελευθέρωση της Ικαρίας)

–Χρήστος Μ. Κίτσιος ή Μπαμίνος* (1928-2021)

–Ιστορικά τεκμήρια από τη Κοινωνική ζωή της βογατσιώτικης κοινότητας•Μια ευχαριστήρια επιστολή του Φιλίππου Στεφ. Δραγούμη προς τον Νικ. Νάντσιο•Μεγάλη Συναυλία υπέρ των ευαγών και Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της Κοινότητος Βογατσικού. 

–Χρήστος Κ. Βαϊνάς (1948-2023) •Ένας εξαιρετικός, του Ν. Τσίγκα•Γιά τον Χρήστο Βαϊνά- είναι σημαντικό ν’ αναδεικνύουμε τα πρότυπα, του Π. Αριστοτελίδη

–Ονοματοθεσία στην  Τοπογεωγραφία Βογατσικού, του Νώντα Τσίγκα

–Οι μουσικές έρευνες του Σπύρου Περιστέρη στο Βογατσικό (1952) — Σημαντικές πληροφορίες για τους βογατσιώτες τραγουδιστές της εποχής και για τη μουσική παράδοση του χωριού.

–Μακεδονικά τραγούδια της αγάπης από το Βογατσικό

–Ο θάνατος τοῦ ἐκ Βογατσικού Παπαδήμου Οικονόμου, του Καπετάν Ζιάκα (Γ. Φαληρέα)

–Το όνειρο της Θανάσηνας (Μέρος Β΄) της Σάσας Τζημάκα-Νάτσινα

–Υψίφωνος και «υψιπετής»…

 

 

 

 

Να πάψει η αερολογία τώρα!

 Δεν υπάρχει καμμιά οικία Δραγούμη στο Βογατσικό.

 

Στο διαδίκτυο φέρνει βόλτα αυτές τις ημέρες μία (εκπληκτική…) «επίκαιρη ερώτηση» που υπέβαλε ο βουλευτής της «Νίκης», καρδιοχειρουργός το επάγγελμα  κ. Παπαδόπουλος Νικόλαος. Στο κείμενο της ερώτησής του, το οποίο βρίθει ασυνταξιών, νεολεξιών, ανακριβειών κλπ., ο κ. βουλευτής αλλού κάνει λόγο για μνημείο, αλλού για Οικία, αλλού για οικία που κάηκε, αλλού για απομεινάρια της πυρπολημένης οικίας ενώ αλλού ανησυχεί για την επικείμενη κατάρρευσή της (της οικίας προφανώς). Όμως πουθενά δεν μιλά για οικόπεδο (η πραγματική κατάσταση!) που διεκδικείται από γηγενείς ιδιώτες  που βρίσκονται σε πολυετή δημόσια και νομική αντιπαράθεση μεταξύ τους αλλά και με τον Δήμο Άργους Ορεστικού (στον οποίο υπάγεται το Βογατσικό).

Η οικία των Δραγούμηδων, προγόνων του Ίωνος Δραγούμη, που είχαν φύγει από το Βογατσικό για την Κωνσταντινούπολη περί τα τέλη του 18^ου αιώνα, κάηκε ολοσχερώς μαζί με το 70% των κτισμάτων του Βογατσικού κατά την διπλή πυρπόληση της κωμόπολης από τον Μπεκήρ Αγά της Ανασέλιτσας το Φθινόπωρο του 1912. Στη θέση της οικίας Δραγούμη (στα Δραγουμάδικα, στο Λάκκο) υπήρχαν επί πολλά χρόνια χαμηλά ερείπια με πέτρες που οριοθετούσαν κάπως την ύπαρξη ενός κτίσματος ή συμπλέγματος κτιρίων και βοηθητικών χώρων. Δεν υπάρχει δε καμία σωζόμενη απεικόνιση της οικίας Δραγούμη, ούτε ζωγραφική, αρχιτεκτονική κλπ. αποτύπωσή της.

Επομένως, ο πλημμελώς ενημερωμένος βουλευτής, υπέβαλε ένα ερώτημα προς την υπουργό Πολιτισμού …«άνευ αντικειμένου». Στη θέση της υπουργού θα ένιωθα πραγματική αμηχανία αν ένας άνθρωπος των θετικών επιστημών έθετε ερωτήματα παρασυρμένος από ανέμους τόσο μακριά από την πραγματικότητα.

Κατά τη γνώμη μου κάθε φιλολογία και ενασχόληση, με το ζήτημα της ανύπαρκτης οικίας στο Βογατσικό πρέπει να καταπαύσει. Ας λάβει μέριμνα ο Δήμος, το υπουργείο Πολιτισμού ή το ίδρυμα της Βουλής κλπ. να σημάνουν το μέρος με ανάλογο αναθηματικό στοιχείο (πινακίδα, στήλη κοκ) και να κλείσει η δίχως νόημα συζήτηση. Όσο δε τα περί Μουσείου κλπ. απλώς μόνο να καγχάσω μπορώ ακούγοντάς τα. Με ποιους πόρους θα ιδρυθεί κάτι παρόμοιο; Tι θα φιλοξενήσει; Ποιος θα το διαχειρίζεται; Ποιος θα έχει την ευθύνη λειτουργίας του; Με ποιους υπαλλήλους, με τι οργανόγραμμα και κόστος αυτό θα λειτουργήσει; (Αφήνω κατά μέρος το ποιος θα το επισκέπτεται για να το βλέπει…)

Αν θέλει να παρηγορηθεί ο κ. βουλευτής, όπως και κάθε άλλος διαπρύσιος κήρυκας εθνογνωσίας, αξίζει να επισκεφθεί το σύμπλεγμα οικιών του Μουσείου Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, στο Μοναστηράκι. Στην οδό Κλάδου 8 βρίσκεται η ανακαινισμένη (και επί πολλά χρόνια σε καθεστώς ημικατάρρευσης) οικία Νικ. Δραγούμη ή «Το σπίτι με τις ροδοδάφνες» όπως το ονόμαζαν οι Αθηναίοι της εποχής, το οποίο είχε κτιστεί το 1835. Εκεί ασφαλώς γεννήθηκαν ο Στέφανος Νικ. Δραγούμης και ο γιός του Ίων Δραγούμης όπως και πολλοί άλλοι διάσημοι Δραγούμηδες και όχι στο καμένο και εξαφανισμένο από το 1912 σπίτι στο Βογατσικό. 

 

Σχετικά με το Βογατσικό όμως υπάρχει άλλο, σοβαρότερο ίσως, αντικείμενο συζήτησης: Η μετακινούμενη επί δεκαετίες, εκτοπισμένη από την κεντρική πλατεία και παραγκωνισμένη σε μια γωνιά του πάρκου, αθέατη σχεδόν στον επισκέπτη, προτομή του Ίωνος με τα ονόματα των γεννητόρων του χαραγμένα στις τρεις πλευρές του βάθρου της. Αυτή πρέπει να επανέλθει στη θέση όπου είχε τοποθετηθεί το 1971. Οι -εκ του περισσού- θρήνοι και οι κονταρομαχίες με ανεμόμυλους δεν έχουν νόημα. «Ερωτήσεις» στο Κοινοβούλιο σαν τις παραπάνω με «αχρείαστους» υπαινιγμούς για το σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη κλπ. που προκαλούν θλιβερούς συνειρμούς (πογκρόμ στην Πόλη του 1955), στερούνται  σοβαρότητος.

 

 

Δυό βογατσιώτες του 18ου αιώνα...

 

 

                                   (Φωτ. Αρχείο Νώντα Τσίγκα)

 

Στο κοιμητήριο του Αη Νικάνορα (σ’ν απάν’ ν’ ικκλησιά για να συνυνουγιούμαστι) συναντά κανείς αυτούς τους δυο σταυρούς ανάμεσα στα παλιά μνήματα.  Οι ημερομηνίες θανάτου που αναφέρονται  είναι 1760 και 1768. Τα ονόματα των κεκοιμημένων (με μεγαλογράμματη ελληνική γραφή) που μνημονεύονται: Αθανάσιος και Γεώργιος. Τα επώνυμα: Σακελλαρίου και Δημητρίου. Τα επώνυμα αυτά σήμερα, στο Βογατσικό, τις παροικίες των ελληνικών πόλεων και την ομογένεια εις την ξένην, μάλλον δεν υπάρχουν πιά.

 

[ ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ] 

 

1768

ΘΑΝΑCΙ

ΤΟΥ

CΑΚΕΛΑΡΙΟΥ

ΟCΤΟΝ

ΒΡΙΟΥ 17

 

 

*

 

 

[ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ]

 

1760

ΓΙΩΡΓΙΟΥ

ΔΙΜΙΤΡΙΟΥ