Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Α.Σ. Βογατσικού "ΟΜΟΝΟΙΑ"

ανατρέχοντας πίσω στα χρόνια...


                       ΔΕΚΑΕΤΙΑ '60  [σχεδόν μια ...."Εθνική Ενόπλων"]



Όρθιοι από αριστερά: Aργύρης Βαϊνάς+ ("Βουλιώτ'ς" ή "Μπούκους"), Κώστας Λ. Παπανδρέου+ ("Μπούμ'ς"), Σταύρος Παπανδρέου+ (Σιούλ'ς"), Κώστας Στ. Τέζιας ("Κώστας τ΄ Παπαστέργ΄") , [ακολουθούν δυό άγνωστοι στρατιώτες που υπηρετούσαν τότε τη θητεία τους στο Τάγμα Πυροβολικού με έδρα το Βογατσικό και πλαισίωναν την ομάδα], Κώστας Σιδέρης ("Σοφός"), [ κι άλλος ..."Στρατιώτης"], Γιούλης Κουτσουλιώτας (γυιός του Παύλη)
Καθιστοί : ["στρατιώτης"], ["στρατιώτης"], Γιάννης Δεληγιάννης+ ("Πάπουλης" -σε χρέη Προόεδρου της "Ομόνοιας"],  ["στρατιώτης"].

(Πάντως αν κρίνω από τον συσχετισμό 6 Βογατσιώτες/ 5 "στρατιώτες" ούτε ο Ολυμπιακός Πειραιώς σήμερα δεν έχει τόσες μεταγραφές... Δούλευε καλά ο Πρόεδρος φαίνεται!).








                      ΔΕΚΑΕΤΙΑ '70

Ανδρέας (Ντούλης)  Δημ. Γκαντιάς ("Γκατζόφλιας"), Βασίλης Σλημιστινός, Γιάννης Κ. Κανδύλης ("Τέγας"), Δ. Δαγκλές ("Μούτσης") , Μάνος Βοσβοτέκας, Δημ. Α. Βαϊνάς+, Δ. Γκαντιάς, Αθανάσιος Σκανδάλης, Κώστας Α. Αθανασιάδης, Ν. Α. Βαδραχάνης, Χρήστος Βαενάς ("Ρίντζος"), Ευάγγελος Π. Βοϊδομάτης.


                       ΔΕΚΑΕΤΙΑ '80

Όρθιοι: Ζήσης Τακαντζιάς, προπονητής ο Αρτινός Νίκος Παπαλάμπρου, Αριστείδης Στ. Σκανδάλης, Γιώργος Δαρλαγιάννης+,-Μπάμπης Παντ. Παπανδρέου , Πολύζος Ν, Τέρης Κίκος,.Κ. Σιδέρης, Τερλής Χρήστος, Μπάγγος Νίκος, Τζακόπουλος Tηλ. Αριστείδης, Βαγγέλης Βοϊδομάτης,
Καθιστοί: Ανδρέας ("Ντούλης") Απ. Βυτανιώτης, Οδυσσέας Δ. Καπαχτσής, Γιάννης Κ. Σαββαρίκας, -, Γιάννης Δημ. Καπαχτσής, Γιώργος Δ. Μπλιάγκας, Γεώργιος Π. Δήμτσιος.
 

                       ΔΕΚΑΕΤΙΑ '90

Γκατζόφλιας, Γιάννης Χαραλ. Καπαχτσής, Κώστας Θ. Κανδύλης, Γκασιώνης Στέργιος, Τζέλιος Αθανάσιος+, Γιάννης Δημ. Καπαχτσής, Τζακόπουλος Νικ., Χατζηγιάννης Νίκος,  Παπαμιχαήλ Γεώργιος, Σκανδάλης Στ. Αριστείδης, Μπάγγος Νικόλαος, Δημοσθένης Τσιτσιπάτης,  (...) , Σαββαρίκας Κ. Ιωάννης, Μπάγγος Αργ. Παντελής.


ΥΓ. Δεκτές [σε σχόλια ή email]  προσθήκες- διορθώσεις -διαφωνίες κλπ σε εικονιζόμενα πρόσωπα... 
Ιδίως στην πρωτη φωτογραφία (ας ρωτησει κάποιος ...."τουν Κώστα τ' Παπαστέργ'" κι να μι πει!!!)

ΥΓ2 . Ρεκόρ παρακολούθησης του blog σήμερα απο βογατσιώτες [ πριν από λίγο μέτρησα 286 επισκέψεις!!!] . Καλά λένε πως η μπάλλα είναι θεά. Αφού μαγεύει και ελκύει τα πλήθη...
Ευχαριστώ μέχρι στιγμής τους Λάμπρο Χρ. Βαενά και Κώστα Τζαβέλλα (Τίνους είσι ισύ αμπρέ Κώστα- .Τ΄'Γιώργου ή τ' Τάκη;) για την ανταπόκριση στην συμπλήρωση των κενών ονομάτων στις φωτογραφίες.


                                                           [οι φωτογραφίες από το Αρχείο Νώντα Τσίγκα]



Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Η εν Κωνσταντινουπόλει Αλληλοβοηθητική Αδελφότης των Βογατσιωτών "Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ"-1909.



Κωνσταντινούπολη / 15 Φεβρουαρίου 1909
 








"Θεού ευδοκούντος και επευλογούσης της  Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Ιωακείμ του Γ΄, ιδρύεται σήμερον από 15 Φεβρουαρίου έτους 1909 Αδελφότης υπό των εν Κων/λει παρεπιδημούντων Βογατσιωτών, εκ Βογατσικού Κωμοπόλεως της Μακεδονίας (Επαρχίας Σισανίου ), υπό την επωνυμίαν "Η εν Κωνσταντινουπόλει Αλληλοβοηθητική Αδελφότης των Βογατσιωτών "Ο Άγιος Κωνσταντίνος". Σκοπός της Αδελφότητος έστιν η συγκρότησις αποθεματικού Κεφαλαίου δια της προαιρετικής και ωρισμένης ετησίας συνδρομής των μελών, δωρητών και ευεργετών, δυνηθησομένου να χρησιμευση εν καιρώ δια παν κοινωφελές έργον αποκλειστικώς δια την Κοινότητα της Κωμοπόλεως Βογατσικού".*



Κωνσταντινούπολη 1900 [ φωτ. του άγγλου περιηγητή Τ. Wild ].


                      * Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του ΑΚΥΛΛΑ ΜΗΛΛΑ:
                            "ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ"
                                  [ αριθμ. σελ. 764 , Εκδοσεις "Μνημοσύνη"- Δεκέμβριος 1996 ].





Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Τιμής Ένεκεν...




             [ Περιοδικό "Ένεκεν", τεύχος 34ο, 
                        Οκτ'-Δεκ' 2014, σελ. 196-97





Η αυτοέκδοση* του παρόντος βιβλίου οφείλει την ύπαρξή του στη συμπλήρωση πέντε ετών από την εκδημία του Καστοριανού Γιώργου Γκολομπία (1960-2009). Ο «Άγιος Ζαμπλακάς» είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά το 1990 στο περιοδικό Παραμιλητό, βασικός συνεργάτης του οποίου υπήρξε ο Γκολομπίας. Το βιβλιαράκι, αν και μικρό σε έκταση, περιλαμβάνει μία πλήρη παρουσίαση τόσο του συγγραφέα όσο και του διηγήματός του.

   Στο κριτικό σημείωμα στην αρχή του βιβλίου μαθαίνουμε πως το διήγημα αποτελεί παραλλαγή από κάποιο «παραμύθι του λαού». Τα σκίτσα του βιβλίου είναι του ίδιου του Γκολομπία, που αντέγραψε από τοιχογραφικό διάκοσμο καστοριανού ναού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η προέλευση του ονόματος «Ζαμπλακάς»: στην εισαγωγή του βιβλίου ο Νώντας Τσίγκας καταλήγει στο συμπέρασμα πως προκύπτει από τον συγκερασμό των λέξεων «ζαβωμένος» και «αποβλακωμένος», χωρίς όμως να αποκλείονται και κάποιες άλλες ισχυρές υποψίες.

  
Η ιστορία διηγείται την οικογενειακή ζωή ενός παπά, του Λάνθα, και της γυναίκας του. Η ευτυχία του ζευγαριού στο σπίτι τους με θέα τη λίμνη της Καστοριάς θεωρείται δεδομένη έως ότου αναλάβει τα ηνία ο «διάβολος». Στην εκκλησία κάνει την εμφάνισή του κάποιος ξενομερίτης μαχαιράς, που γλείφει το μουστάκι του στο πέρασμα της παπαδιάς. Και την ίδια όμως την καταλαμβάνει ένας αφροδισιακός πυρετός που έχει μολύνει και την παραμικρή έννοια ηθικής. Για να απολαύσουν με μεγαλύτερη ασφάλεια την παράνομη ένωσή τους, η παπαδιά σκαρφίζεται ένα ψέμα: πέφτει στο κρεβάτι άρρωστη βογκώντας· λέει στον Λάνθα πως μια εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ζαμπλακά και που είναι τρεις μέρες δρόμος από το σπίτι τους, έχει ρημάξει· στο ιερό φωλιάζουν αγρίμια. Ο Λάνθας θα πρέπει να λειτουργήσει την εκκλησία προκειμένου να περάσει η αρρώστια. Έτσι ο Λάνθας βγαίνει στον δρόμο για να συναντήσει τη ρημαγμένη εκκλησία του Αγίου Ζαμπλακά. Ένας σαμαρτζής που δεν έχει ακούσει ξανά το όνομα του Αγίου, υποψιάζεται πως η γυναίκα του παπά τον απατά. Επιστρέφουν μαζί και σχεδιάζουν το κόλπο που θα παγιδεύσουν την παπαδιά και τον εραστή της. Στο τέλος ο ιερέας θα τιμωρήσει την άπιστη γυναίκα ρίχνοντάς τη βορά στο στοιχειό της λίμνης να την καταπιεί μαζί με τόσους άλλους τρομαγμένους.
   Η ιστορία μοιάζει εκ πρώτης όψεως μία διήγηση μοιχείας και θανάτου· κι έτσι θα παρέμενε, μία ακόμη λαϊκή «δολοφονική μπαλάντα», αν δεν υπήρχε το χιούμορ και η λεπτή ειρωνεία του Γκολομπία για να σατιρίσουν την αφέλεια, τα ανθρώπινα πάθη, την οικογένεια και την κοινωνία –στο τέλος την ίδια τη ζωή. Είναι προφανές πως στον ρόλο του αφηγητή βρίσκεται ένας διανοούμενος παραμυθάς που μεταγράφει έναν λαϊκό θρύλο και τον κάνει δικό του. 
    Στο επίμετρο του βιβλίου ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Μιχαήλ πολύ σωστά επισημαίνει πως το έργο δανείζεται πολλά στοιχεία από την commedia dellarte. Και ταιριάζει πολύ το είδος αυτό στον Γκολομπία σε συνταίριασμα με τη διαρκή παρουσία του χιούμορ, τους πειστικούς χαρακτήρες και τη μόνιμη παρουσία των λαογραφικών και ηθογραφικών στοιχείων της καστοριανής γης.



                          Κώστας Δρουγαλάς





             [ Περιοδικό "συλλογές", τεύχος 352, 
                        Νοέμβριος 2014, σελ. 196-97 ]




                      Αργύρης Βουρνάς

 * Έκδοση με δαπάνη των Στάθη Κοψαχείλη και Νώντα Τσίγκα στη μνήμη του φίλου τους [που έμελλε να σταθεί επίσης μνημόσυνο και της καστοριανής Ελένης Τσαδήλα μούσας του Πολιτισμού της πόλης της...].


Φωτογραφία από την παράσταση "Ο Άγιος Ζαμπλακάς" που ανέβασε η θεατρική ομάδα  "Σπασμένο ρόδι" σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μιχαήλ