Σκιές σκοτεινές από το Μαύρο (ασπρόμαυρες φωτογραφίες
μα μόνο το Μαύρο φαίνεται).
Με την βαθειά νοσταλγία της Νέκυιας. Να πιούν αίμα να
ζωντανέψουν, να μιλήσουν.
Ήρωες και κακομοίρηδες, πολέμαρχοι και ξωμάχοι, μόνοι,
σιωπηλοί στο έρεβος.
Κι αχ αυτά τα μάγουλα των νέων κοριτσιών στο άσπρο χαρτί
– άσπρα σαν χαρτί.
Τέτοιες εικόνες από τον Κάτω Κόσμο δεν έχω ξαναδεί.
Ο Παπάζογλου
δεν τους αποθανάτιζε – τους απονέκρωνε, για να ζουν αιώνια, νεκροί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου