Παραδίδοντας το τελευταίο φύλλο…
Ιούλιο μήνα, όμως κι ολόκληρο τον Ιούνιο, ετοιμαζόταν το φύλλο με αριθμό 148 που σε λίγο κάποιοι (ελάχιστοι!) θα κρατήσουν χάρτινο στα χέρια τους. Όλοι όμως μπορείτε να το δείτε ή να το κατεβάσετε κάνοντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
Ελπίζω πως το νέο Δ.Σ. του Συνδέσμου Βογατσιωτών Θεσσαλονίκης θα αξιοποιήσει το ψηφιοποιημένο αρχείο της εφημερίδας «το Βογατσικό» (φύλλα από αριθμό 1-148, από το 1977 μέχρι σήμερα) όπως επίσης και των θεματικών ημερολογίων και των εκδόσεων που αφορούν το Βογατσικό. Κάποιος ιστότοπος που θα δημιουργηθεί θα μπορεί να τα φιλοξενήσει. Το υλικό έχει ψηφιοποιηθεί εδώ και δυο χρόνια από το «Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος».
Δανείζομαι κάτι από τον εξαιρετικό συγγραφέα Ευγένιο Αρανίτση: «Ευλογημένες οι λέξεις που περιμένουν τον αναγνώστη τους για χρόνια. Πολλά είναι τα ταξίδια δίχως προορισμό. Όμως κανένα ταξίδι δεν είναι δίχως αφετηρία».
Την αφετηρία την είχαμε. Το τέρμα το γευτήκαμε. Οι λέξεις έμειναν. Ίσως κάποτε να διαβαστούν κι όλας.
Αμήν και χαίρετε!
Την ξέρεις καλά ΕΣΥ αυτή την αγωνία για το αν θα διαβαστούν οι λέξεις... Όλοι ελπίζουμε κι ευχόμαστε να μην εξαφανιστούν ποτέ εκείνοι που θα τις διαβάζουν, γιατί θα νοιάζονται πραγματικά για το τι λένε... Όπως εσύ δε θα πάψεις ποτέ να παλεύεις με τις λέξεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλα Σόνια. Ασφαλως δεν θα πάψουμε (παρά μόνον στο ...""υποχρεωτικά"!). Απο άλλους δρόμους . Με άλλον τρόπο.
ΔιαγραφήΝώντα, σε ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν βλέπω τι πνευματική παρακαταθήκη έχεις αφήσει για το χωριό σου, αναρωτιέμαι, Δάσκαλέ μου: είναι η αγάπη για τον τόπο μας μετρήσιμη; Ναι, είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη μου χαίρομα που έστω κι από εδώ επικοινωνούμε. Θυμίζω το στίχου από το ποιήματα του Καβάφη:
Διαγραφή"Είναι οι προσπάθειές μας σαν τον Τρώων..."
Εγραψες ιστορία φίλε μου! Αφήνεις ένα τεράστιο κενό! Κύκλους κάνει η ζωή...ένας κύκλος έκλεισε όπως και το όμορφο Βογατσικό που γνώρισα μαζί σου στα φοιτητικά μας χρόνια με τους ωραίους ανθρώπους που μου λείπουν όπως η γιαγιά σου η Κλεοπάτρα ( Πάτρα για μας)...΄Αλλες γενιές άλλα ήθη άλλοι άνθρωποι...Φυλάω ακόμα όλα τα τεύχη που ειχες την καλοσύνη να μου στέλνεις...Ηταν σαν τις τηλεοπτικές σειρές! Περιμέναμε με αδημονία το επόμενο τεύχος! Έγραψες ιστορία , Νώντα! Εύχομαι να μακροημερεύεις δημιουργικά, ελεύθερα και αποδοτικά σε άλλους πελαγίσιους δρόμους!
ΑπάντησηΔιαγραφή