Επίσκεψη γρήγορη. Υποχρεώσεις της ψυχής που δια της μνημονεύσεως των πεφιλημένων θανόντων επιστρέφει με ιαματικές ιδιότητες εντός. Ευλογημένος να είσαι και ευχαριστώ εκ βάθους π. Νικηφόρε (Φίλε. Φίλε!) που «τους διάβασες». Ευχαριστώ Μαρούλα που συνόδεψες στο ρυθμό της ψαλτικής. Ευχαριστώ Όλγα δυνατέ άνθρωπε. Ποιήτρια λάμπουσα από λύπη, αγάπη και ελπίδα. (Φίλη. Φίλη!). Ευχαριστώ Γιάννη, Ευχαριστώ Νίκο, Ευχαριστώ Όλγα, Ευχαριστώ Χαρούλη, Ευχαριστώ παιδιά Ορέστη και Νεφέλη που ήσασταν, Ευχαριστώ Αγνή, Ευχαριστώ Κώστα, Ευχαριστώ Τζερμάνα, Ευχαριστώ Κώστα που μας «άνοιξες τον Άγιο», Ευχαριστώ Θωμᾶ (Μάκη), Γεωργία και Ευχαριστώ κ. Βασιλική γιὰ τα καλὰ που ετοιμάσατε. Ευχαριστώ δέσποινα Αθανασία, που κρατάς μετερίζι, για τη φιλόξενη υποδοχή και διακονία της «τράπεζας».
Το Βογατσικό είναι ένας τόπος που μορφάζει από τον πόνο. Έστω όμως και αν τα χόρτα εισβάλουν παντού, έστω και αν η Κεραμίδα μιλούσε χωρίς νερό... Κάτι, κάτι μου έλεγε, πως υπάρχει ελπίδα ακόμα.
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατρικό ψυχής!
ΑπάντησηΔιαγραφή