Φουρνουτάρα
Φωτ. γαστρονόμος Όλα είχαν τ’ σειρά τα κανάν κιρό. Κι οι γιουρτές, κι οι νηστίεις, κι τα χουρούδια, κι τα τραγούδια κι τα κλιάματα κι οι χαρές κι όλα τα. Όταν ίλιγις Καθαρά Διφτέρα ήταν Καθαρά Διφτέρα μια κι μόναχ’ μέσα στου χρόνου. Χιρνούσι κι η Σαρακουστή. Ταραμάδια, ιλιές, χαλβάδια, κρουμ’δάκια, φασούλια πιάζ, άιντι -του πουλύ- κι καένα καλαμαράκ’ κουνσέρβα π’ του μπακάλ ’ κου (τ’ Παπαστέργ’, τ’ Λέτσα, τ’ Βουϊδουμάτ’, τ’ Πέτ’, τ’ Τσαγανά, τ’ Τζιαβέλλα ή τ’ς Πηνιλόπς) κι τα συνόδιβις μι φουρνουτάρα που τουν φούρνου τ’ Τακαντζιά! Για ταυτήν θέλου να σας πω τώρα. Γένουνταν μι προυζύμ’ ή δίχους δεν θ’μούμι κι τ ’ ς έψ’νι ου μπάρμπα-Κώστας, αλιβρουμένους ως τα μάτια, ουπάν σ’ν πλάκα στου φούρνου (όχ ’ σι ταψ...