Τ' κούκκ' του σκαπνί*

ΧΑΜΕΝΑ ΤΟΠΟΣΗΜΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

 

 

 

                  του Γιώργου Μπέκου

 

Στέκεις στὸ Λάκκο χαμηλά

ὁρόσημο τρανό

Σὰν σὲ κοιτοῦν ἀπό ψηλά

θυμίζεις λυτρωμό.

 

Ἡ φύση σὲ ἐγέννησε

ἡ φύση σὲ παιδεύει

Αὐτήνανε σὲ ἔδωσε

κι αὐτή τώρα σὲ παίρνει.

 

Σύμβολο ἤσουν λευτεριᾶς

τοῦ κάθε μαθητή

ἤσουν τὸ μέρος τῆς χαρᾶς

τοῦ κάθε ἀμελῆ.

 

Ἔφυγε ἡ πέτρινη σκεπή

καὶ λιώνει τὸ κορμί σου

Θὰ μείνει μέσα στὴ ζωή

Μόν’ ἡ ἀνάμνησή σου

 

Θυμᾶμαι σὰν ἤμασταν μικρά

Καὶ γιὰ κάκαβα πηγαίναμε

Περνούσαμε ὄλοι μαζί

Καὶ πάνω σου ἀνεβαίναμε.

 

Κι ὅταν ἀπ’ τὸ σκολειό τὸ σκάναμε

μὲ γέλιο πονηρό

σ’ἐσένανε ἐκάμναμε

τὸν πρῶτο μας σταθμό.

 

Τὼρα δὲν πᾶνε τὰ παιδιά ἐκεῖ

κάθονται στὸ Παζάρι

τὸ δρόμο γιὰ τὴν ἐξοχή

τὸν παίρνουν οἱ δασκάλοι.

 

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Το Βογατσικό αρ. φύλλου 15, Μάρτιος-Απρίλιος 1980. Γύρω λοιπόν στα 1980 εξέλιπε  ένα ακόμα τοπόσημο του χωριού, ο εμβληματικός-παράξενος βράχος Τ’ κουκκ’ του σκαπνί κάτω από της Μπέλλας (στα Μάρμαρα/στο Λάκκο), σημείο συνάντησης και παιχνιδιών τῶν παιδικών μας χρόνων. Η φωτογραφία που χρησιμοποιούμε εδώ είναι από το διαδίκτυο και αφορά κάτι παρόμοιο σ’ ένα χωριό της ...Βουλγαρίας. Αν κάποιος συντοπίτης έχει φωτογραφία του δικού μας βράχου προτού σωριαστεί και λιώσει στο χώμα ας μας της στείλει να την κάνουμε με μεγάλη ευχαρίστηση ακόμα και εξώφυλλο στο προσεχές φύλλο της εφημερίδας μας!