ΥΨΊΦΩΝΟΣ ΚΑΙ «ΥΨΙΠΕΤΉΣ»…

 

(Ου Τσιότσιους τ' Γκύρ', Φωτ.: Αρχείο Πέτρου Χρ. Ρίζου)

 

 

Μνήμη Πέτρου Χ. Ρίζου

 

-Είδατι θάρρουμ’ ισείς απού κανα χόβ’ τέτχιουγιας πράμα; 

Πολύ παράξενη φωτογραφία. Ο αείμνηστος Χρυσόστομος Ρίζος, σύμφωνα με πληροφορίες που μας έδωσε ο γιος του Πέτρος (λίγο καιρό προτού τόσο απροσδόκητα εκδημήσει κι αυτός), ανεβασμένος σε ένα δοκάρι από χοντρό κορμό δέντρου και σε ικανό ύψος, με αληθινή αφοβία και τεχνική λίαν έμπειρου ακροβάτη και αναρριχητή (δείτε πώς στηρίζει το σώμα του και πώς ασφαλίζει τα πόδια για να κρατηθεί ποζάροντας με περηφάνια!). Από την άκρη της δοκού κρέμεται, με τριχιά, μια ευμεγέθης γυάλινη νταμιτζάνα.

Σε τι να χρησίμευε άραγε όλη αυτή η δραστηριότητα; («Θα ’θελα να σε ρωτήσω και να πληροφορηθώ» που λέει και το γνωστό ρεμπέτικο με τη Σωτηρία Μπέλλου). Το σκηνικό είναι βορειοανατολικά του χωριού, προς το τέλος του φθινοπώρου μάλλον, ενδεχομένως στο χώρο της Κατασκήνωσης. Ίσως κάποιες κατασκευαστικές εργασίες να γίνονταν τότε εκεί.…

Είναι προφανές πάντως πως ο, κατά γενική ομολογία, καλλικέλαδος Τσιότσιος («ο Χρυσόστομος Ρίζος έχει φωνή τενόρου -που ακούγεται συχνά σαν γυναικεία- και εκτελεί τα τραγούδια με δεξιοτεχνικά γυρίσματα στο ύφος του αμανέ» μνημονεύει στην καταγραφή της μουσικολογικής του περιήγησης  στην Καστοριά το 1952 ο Σπύρος Περιστέρης*) μπορούσε και το ύψος της φωνής του να κάνει ζάφτι αλλά και με τα γεωμετρικά ύψη επίσης δεν είχε κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα.

 

*Οι μουσικές έρευνες του Σπύρου Περιστέρη στο Βογατσικό (1952), Εφημ. Το Βογατσικό, έτος 47^ο,  Φ. 146, Ιαν.-Ιουν. 2024,  σελ. 15-17.