Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

"Άτιτλο" [αλλά ...αφιερωμένο!]



                                       φωτ. Γρηγ. Πεχλιβάνος

                                         αφιερωμένο στην Πάτρα

 
'Εσφιξε την μπόλια μήν πέσουν οι
ρυτίδες
κλωστές της αράχνης όπου πιάστηκε ο
χρόνος

"Κανείς δεν περνά πιά απο δω για το
παζάρι
Τα μποστάνια ξεράθηκαν και τ΄αγόρια
ξενιτεύτηκαν
Στα κατώγια η ρακή μένει ακέραστη
Κάποτε όλνους εγώ τους ξεδίψαγα -"

Κυλά στα καλντερίμια ο αναστεναγμός
χτυπά πόρτες, ψάχνει ανίσκιωτο παιδί
"Ενα παραμύθι να σου πώ"

Μα τα παιδια βρήκαν τα φώτα της πόλης
Ούτε ένα ψίχουλο στο μονοπάτι τους
Μείναν μόνο τα φαράγγια να ξεπετούν
κοράκια

Τώρα η θύμηση στα χέρια της πλέκει
τιρλίκια
΄Οπως τότε σαν μαθεύτηκε πως θα
πέρναγε ο Μελάς
Τα μάτια της σκαρφαλώνουν
τ' αντικρινό βουνό
Πέτρα-πέτρα γνώσκουν την ιστορία του
που σταματά στον Προφήτη-Ηλία

"Σαν σωθεί η κλωστή
θα γινώ πηγάδι
να ποτίζω το μπαχτσέ
και σένα άνθρωπε-διαβάτη
σαν σκύψεις κατά με"

Μπρούτζινη χόβολη τα καρφιά στην
ξώπορτα.

                      Τασούλα Πανταζίδου
                       26-8-80

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου