Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Άπατρις...


Πανηγυρική είσοδος λεωφορείου του ΚΤΕΛ [φωτ. αρχείο Ν. Τσίγκα ]

Σχεδόν ένα χρόνο μετά...

Οι ελπίδες πως αυτό το blog (μοναδικό στον ...κόσμο με θέμα το Βογατσικό και με συνέπεια, ομαλή συχνότητα εμφάνισης θεμάτων, αρκούντως εξοντωτική για τον εμπνευστή του) θα αποκτήσει κάποια σημασία για τους βογατσιώτες και την ομογένεια, αποδείχτηκαν όνειρα θερινής νυκτός. Έτσι, η σελίδα αυτή, κλείνει οριστικά και πρόωρα τον κύκλο της. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα να νοιαστούμε στη ζωή μας...

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω πολλά: Οι βογατσιώτες έδειξαν προ πολλού -και για τα καλά!- τις διαθέσεις τους  γυρίζοντας με σημασία τα νώτα και στο blog και στο -οποιοδήποτε έργο μου ακόμα κι αυτό που είχε σαν θεματική του το χωριό και τους ανθρώπους του-.

Νιώθω κάποια ελευθερία αλλιώτικη οριστικά πια αποκομένος από δεσμά.
Και τώρα: Ά π α τ ρ ι ς! 
Ορίστε μια λέξη κόλαφος, μια λέξη ρετσινιά απάνω μου αλλά πάντως μια λέξη εύστοχη για την περίπτωση. Αυτή πράγματι ταιριάζει! Η μάκρυνση, η αποχώρηση, η οδυνηρή απαλειφή...

Η παραπάνω φωτογραφία είχε επιλεγεί να μπει σαν εξώφυλλο στο 100ο φύλλο της εφημερίδας "Το Βογατσικό" και σήμανε την οριστική μου αποχώρηση από τη σύνταξη της εφημερίδας πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια. Ξαναμπαίνει και τώρα...

Το ποτήρι ξεχείλισε μ' αυτό
Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πόση μικρότητα, αγνωμοσύνη ή βλακεία έκρυβαν μέσα τους οι -πολλαπλώς και σε κάθε περίσταση- ευεργετηθέντες... 
Αλλά και πόση δύναμη είχαν οι τιποτένιοι! 
Και πόση σοφία έκρυβε το ρήμα του Ευαγγελίου: "μηδέ ρίπτετε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων" (Ματθ. 7, 6).

Αποχαιρετώ με θυμό και λύπη μεγάλη. Και παραδίδω αδρανές το blog στην όποια σχολαστική περιδιάβαση κάθε επισκέπτη. 
Για όποιον δεν φοβάται τις αράχνες, τις μνήμες ή τα μαυσωλεία ερμητικά και ιδανικά φυλαγμένων "τόπων"... Για όσον καιρό υπάρχει διαθέσιμη γωνιά στο διαδίκτυο, για όσον καιρό έστω και ένας θα νοιάζεται...
Αυτά!
Και φυσικά ένας Μαγιακόφσκι είναι ότι πρέπει για το τέλος:  




                  Α Π Ο Χ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Σ Μ Ο Σ


Ότι λιανά μου μείναν του ταξιδιού θαν τ’αφήσω.

Τι ώρα απόψε το τραίνο φεύγει για Μασσαλία;

Το Παρίσι, τσιμπούρι, μ’ έχει πάρει από πίσω

Με την σαν παραμύθι –του- φαντασμαγορία.



Χαιρετούρες!.... Τα μάτια έχουν βουρκοδακρύσει.

Πάει να σπάσει η καρδιά μου. Οι σφυγμοί μου χαμός. Χα-
λάλιζα ζην και θνήσκειν εδώ, στο Παρίσι,

Αν δεν ήταν εκείνα τα χώματα, η Μόσχα!



(Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι «Φυσώντας των σπονδύλων μου το φλάουτο»  μτφρ. Γιώργος Κεντρωτής)



Άγιος Νικόλαος. (Φωτογρ. ΓΡΗΓ. ΠΕΧΛΙΒΑΝΟΣ)

ΥΓ1. Ευχαριστώ τον "εξάδελφό" μου Γιάννη Πανταζίδη  (στην πραγματικότητα είναι θείος μου αλλά καθώς είναι μικρότερος μου δεν μου πάει να τον αποκαλέσω "θείο"...) που με πήρε αμέσως τηλέφωνο από την Μινεσότα των ΗΠΑ ...θορυβημένος για την αιφνίδια διακοπή... λίγα λεπτά αφότου είχα αναρτήσει τα σχετικά... Λυπάμαι που τον λύπησα!

ΥΓ2. Ο ξεχωριστός Νίκος Δήμου μου έγραψε:
Αχ Νώντα, μου κάνει εντύπωση πως ξαφνιάστηκες. Εδώ και δεκαετίες κατάλαβα πως παίρνοντας πρωτοβουλίες όχι μόνο δεν κινητοποιούσα κανένα - αλλά ενοχλούσα. Κι έτσι, πολύ νωρίς, παράτησα κάθε προσπάθεια...
Nikos Dimou, Athens, Greece



YΓ3.
Κρίμα, αλλά έτσι είναι, ουδείς προφήτης στον τόπο του....
Διαμαντής Καράβολας
εκδόσεις-βιβλιοπωλείο Φαρφουλάς  








12 σχόλια:

  1. To Βογατσικό των παιδικών σου χρόνων έχει περάσει. Πολλά τα χρόνια. Οι άνθρωποι έχουν αλλάξει. Τηλεόραση, κυνήγι χρήματος, έλλειψη χρόνου, χαμηλό επίπεδο παιδείας οικογενειακής και σχολικής. Πανελλήνιο πρόβλημα και όχι μόνο τοπικό. Τι περιμένεις;
    Δεν είσαι άπατρις. Εδώ είναι η Θεσσαλονίκη, η πόλη που έζησες τα περισσότερά σου χρόνια. Γίνε Σαλονικιός. Γίνε και εσύ ένας εραστής της. Μη κάθεσαι αργός ή έστω επί των παλαιών δαφνών. Έχεις τα προσόντα και τον εσωτερικό πλούτο. Γράψε, δημιούργησε, πρόσφερε, κάτι θα μείνει, κάτι θα μπολιαστεί. Είμαι σίγουρος και το περιμένω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι η χώρα όπου κατοικεί η παιδική μας ηλικία δεν υπαρχει.

      Δυστυχώς όμως και κατα περίεργο τρόπο, ούτε η Σαλονικη -μητερα των παιδιών μου !- συντονίζει μέσα μου την αγάπη...
      Αλλά ακόμα κι αν δεν μιλήσω μ' αγάπη γι΄αυτήν, απαλλαγμένος απο τα βαρίδια μιας σχέσης εσωτερικής -λατρευτικής (μ΄αυτήν την έννοια το "¨Απατρις"...) ίσως κάτι να πω χειριζόμενος το υλικό...
      Ίσως.

      ΥΓ. Αλλά ποτε δεν επιθύμησα δάφνες και δεν κάθισα με αυταρέσκεια πάνω σ΄αυτές. Υπηρξα πολύ περισσότερο του δεόντος αυστηρός με τον εαυτό μου και αλόγιστα γενναιόδωρος σε πολλούς που δεν το άξιζαν...
      Μ' ετούτους εδω [τους γηγενείς /παροικούντες του Βογατσικού ] φαίνεται πως δεν ήξερα εγκαίρως να φεύγω!
      Γι΄αυτό και ..."ξαναπληρώνω"!

      Διαγραφή
  2. ... ἐπίτρεψέ μου να σὲ παραλληλίζω μὲ τοὺς ἀπάτριδες καυσοκαλυβίτες, τὸ "ἄπατρις'' πονάει ὅσο πονάει ἡ ἀπαίτηση νὰ κρίνεις αὐτοκρινόμενος ἀεννάως. Συμπονῶ δηλαδὴ συγχαίρω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε καταλαβαίνω απολύτως... Κι εγώ άπατρις είμαι αδελφέ μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλλά Δημήτρη πάντα (και πάντα αλλοίμονο!) θα μας στοιχειώνει το:
      [...] Εάν επιλάθωμαι σου, Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου· κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν μη σου μνησθώ, εάν μη προανατάξωμαι την Ιερουσαλήμ, ως εν αρχή της ευφροσύνης μου. [...]

      (Ψαλμοί Δαυίδ ΡΛΣΤ΄. 136)

      Διαγραφή
  4. Αγαπημένε φίλε της καρδιάς θυμήσου τι γράφει ο Φρειδερίκος Ν. στο '' ;Eτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα'' : ''Οι μεγάλες ευεργεσίες δε δημιουργούν ευγνωμοσύνη αλλά εκδικητικότητα...''.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ λυπήθηκα, αγαπητέ Νώντα. Όμως σε καταλαβαίνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιατρέ blog εξ αποστάσεως δυστυχώς δεν περπατάει και το ξέρω καλά...

    Αν είναι να κάνεις κάτι που το γουστάρεις και με αυτό, κατά κάποιο τρόπο βοηθάς και προωθείς το χωριό σου, το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη και ας έχεις 10 προβολές στο blog... αλλά όχι να μιλάς για βλακεία και αγνωμοσύνη...

    Όπως είπε και στο σχόλιό του ο απορων, ''κάτι θα μπολιαστεί''...

    Πάντα φιλικά, η ανάρτησή σου αφήνει μια αίσθηση υπεροψίας και ''σνομπάρει''.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενδεχομένως κάτι δεν έχει καταλάβει αγαπητε "κωσταραζ'νέ" ... Ίσως δεν γνωρίζεις σε τι αναφέρομαι. Θα 'χω προφανώς τους λογους μου να μιλώ γι΄αυτά και γι΄αλλα με τον τρόπο που μιλώ.
      Και τι εννοείς "εξ αποστάσεως"; Μετρουν τα χιλιόμετρα και τα χρόνια που έχοιυν περάσει στη μνήμη στην αγάπη ;
      Ή μηπως εννοείς να προσεγγίσω εισερχόμενος στο στίβο των "κοινών" (Θεός φυλάξοι!!! Κουνησου απο τη θέση σου άνθρωπέ μου)
      Μήπως πάλι να ερχόμουν να τους έπιανα έναν ένα και να τους έλεγα στο αυτί: "Ακουστε .Σας έχω ετοιμάσει τρεις εκδήλωσεις για φέτος που δεν θα σας κοστισουν τίποτα.Aλλα θα σα κανουν περηφανους για το χωριό σας και την ιστoρία του"... Αυτό εννοείς;

      Όσο για την "υπεροψία" και το "σνομπισμό" (!!!) που ευθεως μου καταλογίζεις λυπάμαι αλλα καθόλου δεν έχεις περιδιαβεί-εισέλθει την ουσία του blog και την ιδέα που το δημιούργησε.

      Λαθος μερος παρακολουθείς...

      Διαγραφή
    2. "Λαθος μερος παρακολουθείς..."
      Εννοώ φυσικά πως θα πρέπει να δεις αναρτησεις σαν κι αυτές [κι όχι τα επιλογικά σημειώματα...]:

      http://envogatsiko.blogspot.gr/2013/05/blog-post_31.html
      http://envogatsiko.blogspot.gr/2014/01/blog-post.html
      http://envogatsiko.blogspot.gr/2013/11/blog-post_30.html

      κλπ ...κλπ
      Είναι "σνομπισμός" αυτά;...έχουν καμια "υπεροψία";

      Διαγραφή
  7. Γιατρέ, σίγουρα τα χιλιόμετρα δεν μετράνε, ούτε εννοώ ότι έχεις βλέψεις για τοπικός άρχοντας, εξάλλου κι εγώ τους περισσότερους μήνες του χρόνου δεν μένω στο Κωσταράζι, φοιτητής γαρ...

    Όπως σου είπα ''κάτι θα μπολιαστεί'', εξάλλου και εμείς κάπως έτσι ξεκινήσαμε...

    Σίγουρα είναι τύχη για ένα χωριό ιδέες σαν τις δικές σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Σίγουρα είναι τύχη για ένα χωριό ιδέες σαν..."

      Σ΄ευχαριστώ. Είναι τιμη μου να το ακούω (και μάλιστα από κάποιον κατά πολυ νεώτερό μου και κοντοχωριανό)...
      Όμως αντί για φιλοφρονήσεις ή επαίνους (που προσωπικά σχεδόν απεχθανομαι) θα προτιμούσα κάτι απ΄όλα να ειχε υλοποιηθεί...

      ...κι ένα νέος ή νέα από το Βογατσικό να έμπαινε κάποια στιγμή στον κόπο να αναρωτηθεί.:

      -Mωρέ τί λεει έτουτος εδώ ο μπάρμπας;
      Μήπως πρέπει άραγε να τον πάρουμε στα σοβαρά;

      Διαγραφή