Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

La Primavera!


Μια άνοιξη του Χρυσόστομου Τζημάκα





Ξέρω πως έγινε. 
Είδες την προηγούμενη μέρα, παιδί του χωριού με «Μάρτη» στο χέρι. Να τον φυλά μην του τον φτύσει κανένας κακόψυχος. Να τον φυλά…  Κι αυτός ν’ ανταποδώσει. Να φυλάξει το παιδί να μην το κάψει και το μαυρίσει ο ήλιος…


Γέλασες. 
«Όλοι σήμερα θέλουν να μαυρίσουν οπωσδήποτε. Ξοδεύουν κι ένα κάρο χρήματα γι’  αυτό στα ινστιτούτα αισθητικής και στα πωλητήρια καλλυντικών, που κατάντησαν τα φαρμακεία, στις πόλεις…».




Και ξάφνου σπάθισε πάνω σου μια σαϊτιά, σαν ασημένια τεντωμένη χορδή που ήχησε στο αυτί σου μέσα, πέταγμα χελιδονιού και τιτίβισμα. Το παιδί είχε φέρει τα χελιδόνια. 

    Όλο το βράδυ ύπνος δεν σ’ έπιανε. Κατάστρωνες πλάνο εργασίας. Ήδη κατόπτευες ξαπλωμένος  στην κλίνη σου την περιοχή. Είδες τις πιθανές θέσεις για το τράβηγμα. Ετοίμασες στη μηχανή το φίλμ . 
     Όλα το πρωί ήταν έτοιμα. Ήξερες πού θα σταθεις, ήξερες πού στέκονται κι εκείνα σαν καταφτάσουν, πως γυρνάνε πέφτοντας από τον ουρανό αποκαμωμένα αλλά με μιαν απόφαση καινούργιας ζωής. Τι φοβούνται... Πόσο μπορείς κάθε φορά να τα ζυγώνεις...




     Σαν ξημέρωσε κοίταζες επίμονα τον ουρανό ολόγυρα. Έφερνες το χέρι στο μέτωπο σκιάδιο. Έφερνες τις παλάμες μπροστά στα μάτια και οργάνωνες πλάνα. Σημάδευες τ' αδειανά από ζωή σύρματα της ΔΕΗ. Τις αυστηρές όρθιες κολώνες. Την έρημη σαν ακατοίκητη γειτονιά… Κι ο ουρανός γρήγορα  σε αντάμειψε. Ήρθαν τα γοργοφτέρουγα ,ήρθαν πολλά μαζί και κάθισαν σιμά πολύ.


     Κι εσύ πια μονάχα σκόπευες και πατούσες απανωτά το κουμπί για πολλές λήψεις αποτυπώνοντας τον καινούργιο  γυρισμό. Κι είδες ανάμεσα φίλους ξενιτεμένους στα πέρατα και είδες δικούς μας που ήρθαν. Για το αντάμωμα, για τη γιορτή που τους ετοίμαζες. Σημάδευες με τη φωτογραφική μηχανή σου τα χελιδόνια και θυμόσουν τους φίλους. 


    Δεν άργησαν να συμβούν και τα θαύματα: απόκοσμοι τόνοι χρωμάτων σκόρπισαν στον ουρανό. Κι ο ορίζοντας έμοιασε χρυσός. Τα χελιδόνια κατέβαιναν από κλίμακες ορατές των ουρανίων. Και  κρέμονταν με κλωστές συρμάτινες από τα χέρια αγγέλων. 


  Κοιτάζεις συμπεριφορές στα άψυχα που σε αγριεύουν: Τα σπίτια νυχτώνουν και σκοτεινιάζουν από θυμό. Έρημα. Αφημένα. 
Τα σπίτια χαράζουν από αγάπη .παιδιά τρέχουν στην αυλή. 
Μια γραία ποτίζει τις γλάστρες. Τα σπίτια ηρεμούν μέσα στην προσμονή. 
Τα σπίτια τα κλειστά, ανοίγουν βλέφαρα παραθυρόφυλλα το πρωί...

 

     Σαν  να στοίχειωσε ύστερα το μέρος και μια παρτιτούρα της Άνοιξης [ La primavera!]  απλώθηκε ολοφάνερα στον ουρανό-τα σύρματα πεντάγραμμο.Τα χελιδόνια του νοτιά νότες. 
Χρυσόστομε, τα κάλεσες σφυρίζοντας ασυναίσθητα  την άνοιξη του Βιβάλντι. 



     Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που μου τις παράδωσες αυτές τις φωτογραφίες. Και πέντε αφότου έφυγες. 
     Τις ξανακοιτάζω. Λέω: πού να στεκόσουν τάχα; Ίσως πότε από το μπαλκόνι «του Γνέ»  κατοπτεύοντας-επισκοπώντας να τις τράβηξες. Πότε απέναντι από «της Ραμόνους» το πεσμένο κι ανύπαρκτο πια σπίτι. Και πότε ακουμπώντας τη ράχη  στου Γκολομπία τον τοίχο -άλλος βιαστικός  απών κι αυτός...- . 


    
    Μια ολόκληρη μέρα απλώς περιμένοντας τα χελιδόνια να καθίσουν στα σύρματα. Μια καθ’ όλα  επαγγελματική φωτογράφηση για να βγουν όλο κι όλο δυο φωτογραφίες που θα κοσμούσαν τις σελίδες του προγράμματος για «τα πρώτα Δραγούμεια»… 
      Χελιδόνια στον ύπνο των πεθαμένων σκίζουν το μαύρο πέπλο της απουσίας και της σιωπής.
Το ποίημα, το τραγούδι , τα χελιδόνια ολοένα θα επανέρχονται μετρώντας με φλύαρα τιτιβίσματα -και με συνέπεια- απουσίες...


To τραγούδι των χελιδονιών

(Oyez de la Fontaine)


-Του κάκου κρύβω στο φτερό,

τα πόδια μουδιασμένα:

Σύντροφοι, νιώθω τον καιρό

Για τα γλυκά τα ξένα!



Να μην αργούμε! Η φυλλωσιά,

Με τον καιρό, χλωμιαίνει…

Μαδά της γης η φορεσιά,

Θροφή δεν απομένει.

Αντίο βουνά, γλυκιά ερημιά

τα πράσινα ντυμένη!

Κάτω από στέγη καλαμιά

Η αγάπη μας προσμένει.


                                                                                                     ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ*
                             *Τέλλος Άγρας (1899 – 1944)- Φιλολογικό ψευδώνυμο του Ευάγγελου Ιωάννου, ποιητή και κριτικού.


[Όλες οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται εδώ ανήκουν στον αξέχαστο φίλο Χρυσόστομο Τζημάκα ].



              
 

2 σχόλια: