Όταν δουλεύω για το Βογατσικό (όταν καταπιάνομαι ας πούμε κάθε φορά με τη δημιουργία του 24σέλιδου φύλλου της εφημερίδας ή του ετήσιου θεματικού ημερολογίου), νιώθω πως έχω βγάλει από τη τσέπη μου το ψυχοχάρτι και το ’χω δώσει στον παπά να μνημονεύσει τα ονόματα.
Δεν πηγαίνω συχνά σιμά τους, δεν ανάβω τα καντήλια τους, δεν τους ανάβω κερί. Αλλά αισθάνομαι πως βρίσκομαι κοντά τους με τα ταπεινά αυτά ενθυμήματα της κοινής (κάποτε) ζωής μας:
Κλεοπάτρας, Ελένης, Γεωργίου, Αναστασίας, Ειρήνης, Αθανασίου, Αγγελικής, Θεοχάρη, Θωμαής, Αθανασίου, Ελένης, Ιωάννου, Ευλαλίας, Ιωάννου, Δαμιανού, Αλεξάνδρας, Βασιλείου, Αικατερίνης, Βάιας, Κωνσταντίνου, Θεοδώρας, Χρήστου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου