Του χιόν' κανανκιρό..
Βογατσικό, 1927 περίπου. (Φωτογράφος: ο Φίλιππος Στ. Δραγούμης) Ίλιγαν οι παλιοί: Αγ Αντριάς αντριών’… Αη Βαρβάρα βαρβαρών’… Αη Σάββας σαβανών’… Κι ου Αη Ν’κόλας παραχών’! ΑΥΤΟΪΑΓΙΑΣ ΘΑ ΠΕΙ: « όλα μι τ’ σειρά τα » . Στ’ς 30, τ’Αγιαντριά, χιρνάει κι σφίγγ’ του κρύου. Ρίχν’ κι «τ’ς γάτας του χιόν’». Σάν ζάχαρ’. Ψιλό του πασπαλνάει... Του παίρν’ ου αέρας κι δεν πιάν’ καν πουθινά. Ούντι στα κιραμίδια. Και σι πέντι μέρις του πλακών’ κι του δίν’ κι καταλαβαίν’... Στ’ς 6, τ’Αη Ν’κόλα ιξάπαντους είχι χιον’. Το ’ρχνι μι ψ’χή τ’. Έρχουνταν οι πάλτσις ουπαντές σαν παρτάλια. Τόστρουνιν ένα κι ένα μπόλ’κου. Ούπαν ’ απ ’ του γόνα. Ένα μπόι καμιά φουρά του πάεινι. Να κουντέβ’ να σι παραχώσ’! Τώρα, ...
